خندیدن و نخندیدن نوزاد چه معنایی دارد

خندیدن و نخندیدن نوزاد می‌تواند راهی برای ارزیابی سلامت او باشد. در گذشته خندیدن نوزاد تعابیر متفاوتی داشته و معیاری برای پی بردن به شخصیت نوزاد بوده است. امروزه، خندیدن یا نخندیدن نوزاد در دوران شیرخوارگی علتی زیر بنایی دارد و نشانه مهمی برای متخصصان است که با توجه به آن، به سلامت‌نوزاد و رشد او پی می‌برند. در صورتی که در این زمینه با سوالاتی روبه رو هستید حتما از خدمات مشاوره کودک استفاده نمایید.

فهرست مطالب

برای دریافت مشاوره در زمینه نخندیدن نوزاد می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی و مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.

خندیدن نوزاد | بازتاب لبخند چیست؟

بازتاب‌ها، نوعی پاسخ غریزی نوزاد به محیط هستند که ارزش بقا دارند، تعداد زیادی از این بازتاب‌ها توسط دانشمندان کشف شده که یکی از این بازتاب‌ها، بازتاب لبخند می‌باشد. هرچند که دانشمندان به علت رخ دادن این بازتاب پی نبرده‌اند، اما بازتاب لبخند زدن قبل از تولد تا یک ماهگی دیده می‌شود و از اوایل دوماهگی بخند نوزاد معنا دار می‌شود.

تفاوت بازتاب لبخند و لبخند واقعی

بینایی نوزاد دیرتر از بقیه حواس کامل می‌شود، از این رو محرک‌های جالب توجه را در ماه اول به صورت تار دریافت می‌کند و لبخند‌های نوزاد در ماه اول بازتاب لبخند است که به صورت اتفاقی رخ می‌دهد و زود ناپدید می‌شود، اما لبخند واقعی در پاسخ به محرک‌های بیرونی مثل صدای مادر، دیدن پدر اتفاق می‌افتد.

بیشتر بخوانید: نشانه های سلامت نوزاد

خندیدن نوزاد از چه سنی شروع می شود؟

تولد تا یک ماهگی

نوزاد تازه متولد شده معمولا تبسمی در حالت شیر خوردن، خوابیدن یا در زمان‌های بیداری دارد، اما این لبخند معنای به خصوصی ندارد، دید نوزاد در ماه اول بعد از تولد تار است و این لبخند در اثر تعامل با مادر و اطرافیان نیست. نوزاد به طور کامل به عضلات صورت خود کنترل ندارد و تلاش می‌کند تا کمی آن‌ها را حرکت بدهد.

یک تا چهار ماهگی

با رشد و کامل شدن ارتباط بین مغز و اندام‌ها، کودک می‌تواند لبخند کاملی نشان بدهد، لبخند کودک معنای اجتماعی دارد و راهی برای ارتباط برقرار کردن با اطرافیان است. تا چهار ماهگی کودک دلبستگی را با مراقبان اولیه تشکیل می‌دهد، بادیدن مراقبان اولیه دست از گریه کردن برمی‌دارند، ارتباط چشمی قوی دارند و لبخند می‌زنند.

چهار تا شش ماهگی

بین چهار تا شش ماهگی، سرعت اجتماعی شدن کودک افزایش می‌یابد و علاقه دارد که با اطرافیان بخندد و در آغوش کشیده شود. کودک در این سن تلاش می‌کند تاثیرگذار باشد و طنازی می‌کند. حالات چهره‌ای متنوعی را مثل اخم، شادی، ترس، شگفتی وتوجه به نمایش می‌گذارد تا بهتر ارتباط برقرار بکند.

شش تا نه ماهگی

در طی این دوره، کودک تمایل دارد مورد عشق و توجه والدین و مراقبان مهم قرار بگیرد. کودکان در این سن یاد می‌گیرند به مراقبان خود اعتماد بکنند. حافظه تصویری کودکان در این سن شکل گرفته و چهره مراقبان خود را به ذهن می‌سپارند و آن‌ها را از غریبه‌ها تشخیص می‌دهند و هنگام دیدن غریبه‌ها، ترس و ناراحتی خود را نشان می‌دهند و با دیدن مراقب خود ترس و ناراحتی‌شان از بین می‌رود و کودک به والدین خود لبخند می‌زند و به سمت آن‌ها می‌رود.

نه تا دوازده ماهگی

تا پایان یک سالگی کودک به صورت آشکارا، والدین و مراقبان اصلی خود را ترجیح می‌دهند و محبت خود را به والدین نشان می‌دهد. کودک در صورت نبود والدین، نگران و ناراحت است و گریه سر می‌دهد به این رفتار اضطراب جدایی می‌گویند که کودک به هنگام دیدن والدین خود به صورت آشکارا واکنش نشان می‌دهد. واکنش کودک در این لحظه بیانگر سبک دلبستگی کودک با والدین به خصوص مادر است.

آیا نخندیدن نوزاد نشانه آسیب است؟

خنده کودک به معنی رشد اجتماعی و عاطفی کودک است، از لبخند زدن، خندیدن، گریه کردن و … می‌توان نوع تعاملات کودک را پیش بینی کرد. اگر کودک شما زیاد می‌خندد یا کم می خندد، بی دلیل نگران نشوید، میزان خندیدن نوزاد به میزان اجتماعی بودن او بستگی دارد.

موردی که می‌تواند قابل بررسی باشد، این است که کودکی به لحاظ سن رشدی باید لبخند بزند و بخندد، اما هنوز نخندیده یا لبخند نزده است. نخندیدن کودک می‌تواند یکی از علائم اختلال طیف اتیسم باشد. لازم به ذکراست که نخندیدن نوزاد یکی از علایم اختلال طیف اتیسم است و این عامل به تنهایی برای تشخیص گذاری کافی نیست، در این مواقع بهتر است از متخصص کمک بگیرید.

بیشتر بخوانید: راه های خنداندن نوزاد

علت خنده نوزاد در خواب چیست؟

خندیدن نوزاد در خواب معمولاً طبیعی است و نشانۀ فعالیت مغز در مرحلۀ خواب REM یا بازتاب‌های عصبی است، اما اگر خنده‌ها ناگهانی، مصنوعی و همراه با حرکات غیرعادی (مثل پرش عضلات یا عدم هوشیاری) باشند، ممکن است نشانۀ صرع یا مشکلات عصبی باشند که در این صورت باید به پزشک مراجعه کرد. در بیشتر موارد، این لبخندها بی‌خطر و نشانۀ رشد سالم نوزاد هستند.

علت زیاد خندیدن نوزاد چیست؟

خنده زیاد نوزادان معمولا نشانه‌ی سلامت جسمی و روانی اوست. این یعنی او در محیطی در حال رشد است که امکان کافی برای کشف دنیای اطراف، ارتباط با اطرافیان، احساس امنیت و شادی را می دهد. معمولا او به یک محرک فیزیکی واکنش خندیدن نشان می دهد. اما گاه خنده های زیاد در موارد نادر ممکنه نشانه ای از یک مشکل پزشکی یا عصبی باشد. برخی از این شرایط را عبارتند از؛

1- خنده های غیر ارادی و بدون دلیل

ناگهان و بدون دلیل مشخص می خندد ( مثلا در خواب یا وسط گریه) احتمال وجود نوعی صرع است.

خنده معمولا سرد و مصنوعی و با حرکات غیرعادی چشم یا بدن همراهند، در این صورت باید به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کرد.

2- خنده بیش از حد همراه تاخیر رشدی

اگر نوزاد زیاد می خندد اما در سایر زمینه (حرف زدن، نشستن، تماس چشمی) تاخیر دارد، ممکنه دچار اوتیسم یا سندرم آنجلمن باشد.

3- خنده های افراطی همراه با علائم دیگر

در موارد بسیار نادر ممکنه بیماری های متابولیک یا تومورهای مغزی مرتبط باشد.

اگر خنده ها همراه با استفراغ، تشنج، رشد غیرعادی سر یا مشکلات تنفسی باشد، سریع باید به پزشک مراجعه شود.

4- خنده های غیر طبیعی بعد از آسیب

اگر نوزاد پس از ضربه به سرش یا بیماری شدید، ناگهان شروع به خندیدن زیاد و غیر عادی می کند نشانه ای از آسیب مغزی میتواند باشد.

سخن آخر

خندیدن یا نخندیدن نوزاد، لزوما نشان دهنده اختلال رشدی به خصوصی نیست، اگر کودک‌تان کم می‌خندد شاید به مقدار بیشتری بازی و شادی نیاز دارد و اگر کودک‌تان زیاد می خندد یعنی مسیر تربیتی را به درستی طی کرده‌اید، به غریزه والدگری خود اعتماد بکنید و نگران اظهار نظرهای اطرافیان نشوید. برای بالا بردن اطلاعات خود مقاله رشد شناختی کودک را مطالعه کنید.