بندناف روانی | راه های از بین بردن بند ناف روانی

بندناف روانی یکی از عوامل وابستگی بین فرزندان و خانواده هاست. به طور کلی وابستگی یکی از مفاهیم بسیار مهم در دوران رشد کودک است. بندناف یکی از ارگان هایی است که وظیفه تغذیه کودک را داشته که در هنگام تولد از کودک جدا می‌شود. اما مفهوم آن از لحاظ روانی گاهی بیش تر از حد معمول ادامه یافته و فرزند و والدین او را از لحاظ روانی تغذیه می‌کند.

فهرست مطالب

طبیعی است که در سالهای اولیه زندگی فرزندان برای انجام هر کاری به والدین خود وابسته هستند. اما بعد از مدتی، والدین باید به آنها استقلال و مسئولیت پذیری را آموخته و فاصله بین خودشان و آنها را حفظ نمایند. در واقع این وابستگی در ابتدا ضروری بوده؛ اما با گذشت زمان، حتی می‌تواند آسیب زننده هم باشد.

برای دریافت مشاوره در زمینه بندناف روانی می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت منزل با شماره 9099070354 تماس بگیرید.

بندناف روانی

شاید شما هم شنیده باشید که احتمال دارد که ماه های آخر بارداری، بندناف دور گردن کودک بپیچد و او را خفه کند. این موضوع در مورد بندناف روانی نیز صادق است. چرا که اگر این وابستگی بیش از حد باشد؛ هم برای فرزندان و هم برای والدین، تبدیل به بحران خواهد داشت. هر چه ارتباط و وابستگی بین والدین و فرزندان محکم تر باشد؛ جدا کردن آن هم سخت تر است.

به همین دلیل بسیاری از افراد از آن فرار کرده و یا امتناع می‌کنند. این موضوع به دلایل مختلفی اتفاق افتاده و مسائل زیادی در آن نقش دارند. بهتر است والدین در این مورد اطلاعات کافی را داشته و از آن جلوگیری کنند. برای اطلاع از نشانه های دلبستگی ایمن و ناایمن کلیک کنید.

عوامل موثر در جدا نشدن بندناف روانی

عوامل موثر بر بندناف روانی

تبلیغ

خرید ریمل آپ کلیک نوت

۵۱۰,۰۰۰ تومان

خرید کنید

اینکه در مورد جدا نشدن بندناف روانی، چه کسی را باید مقصر دانست؛ موضوعی است که در این قسمت به آن می‌پردازیم. البته مقصر دانستن افراد و از زیر بار مسئولیت پذیری فرار کردن، مشکلی را حل نمی‌کند. اما افراد با اطلاع از این موضوع، در سنی که وابستگی در کودک شکل می‌گیرد و یا در سنی که باید آن را کمتر کرد؛ به شکل موثرتری عمل می‌کنند. برای آشنایی با مفهوم دلبستگی در کودکان کلیک کنید.

?خانواده

در قدم اولف باید شرایط محیطی کودک، که خانواده او هستند؛ بررسی شوند. در واقع کودک بعد از تولد، هیچ گونه اراده و خودآگاهی ندارد و وابسته کردن بیش از حد او، کاملا به عهده والدین است. مشکلات خانوادگی، کمبود عزت نفس والدین و خلاهای عاطفی و روانی آنها، باعث جدا نکردن بندناف روانی فرزندان می‌گردد. آنها فرزند را تا آخر عمر متعلق به خود دانسته و به او به چشم یکی از دارایی های خود نگاه می‌کنند. و یا گاهی تصور می‌کنند که او باید جای همسر به آنها محبت کند. برای اطلاع از نشانه های شخصیت وابسته کلیک کنید.

?ویژگی های شخصیتی فرزند

از طرفی با بزرگ شدن و شکل گرفتن ویژگی های شخصیتی کودک، خود او نیز در جدا شدن بندناف روانی موثر است. چرا که از این بابت احساس راحتی کرده و تمایلی ندارد که از خانواده خود، شخصیت مستقلی داشته باشد. در واقع او به دلیل نداشتن اعتماد به نفس، خود را به والدین وابسته دانسته و نمی‌تواند بدون آنها از پس کارهای خود برآید. این موضوع در زمان ازدواج فرزندان، بسیار پررنگ شده و باعث بروز مشکلاتی می‌گردد.

زمان جدا کردن بندناف روانی

فراموش نکنید که وابستگی کودک باید قبل از 12 سالگی از والدین قطع شود. سن شکل گیری دلبستگی فرزندان به والدین به صورت طبیعی تا قبل از 18 ماهگی است. اما بعد از آن فرزندان باید بیاموزند که به تدریج از والدین دور شده و کارهای خود را به صورت مستقل انجام دهند. این بدان معنی نیست که بعد از این سن، والدین دیگر نباید به کودک خود محبت کنند و یا به آنها نزدیک شوند. بلکه در این دوران والدین باید آزادی عملی بیشتری به فرزندان خود داده و آنها را در تصمیم گیری ها و مسائل دیگر مشارکت دهند. برای آشنایی با نشانه های والدین هلیکوپتری کلیک کنید.

والدینی که در معرض جدا نکردن بندناف روانی هستند

در برخی از شرایط، والدین بیشتر احتمال دارد که بندناف روانی خود را از فرزندان جدا نکنند. برای مثال افرادی تنها یک فرزند دارند و یا والدینی که از یکدیگر طلاق گرفته اند. حتی طلاق عاطفی نیز افراد را مستعد وابستگی بیشتر به فرزندانشان می‌کند. از طرفی والدینی که شخصیت خودشیفته دارند نیز، فرزند را به خود وابسته کرده اما به او هیچ اهمیتی نمی‌دهند. والدین هلیکوپتری نیز با توجه و مراقبت بیش از حد از فرزندان شان استقلال و اعتماد به نفس را از آنها می‌گیرند.

برای مشاهده کانال تلگرامی ذهن نو کلیک کنید.

رفتارهمسر گونه با فرزند یا بندناف روانی

نشانه های بندناف روانی

جدا نشدن بندناف روانی می‌تواند منجر رفتارهمسرگونه با فرزند شود. چنین شرایطی مخصوصا در هنگام طلاق بسیار بروز می‌کند. یکی از والدین فرزند را به جای همسر قرار داده و یا محتاج به اوست و یا احساسات منفی خود را به وسیله او تخلیه می‌کنند. فرایند والدسازی یا همسرسازی از فرزند، می‌تواند تاثیرات بسیار مخربی بر رشد فرزند و همچنین آینده او داشته باشد. در برخی موارد، فرزندان از این بابت احساس گناه کرده و حتی تمایلی به دریافت محبت از سمت والدین خود ندارند. برای اطلاع از نشانه های شخصیت مهرطلب کلیک کنید.

⭕نشانه ها

موضوع همسرسازی از فرزند و جدا نکردن بندناف روانی آنها، نشانه هایی دارد که در شرایط مختلف بروز می‌کند. برخی از این نشانه ها شامل موارد زیر می‌شوند.

درد و دل کردن با فرزند و درمیان گذاشتن مسائلی که مناسب سن او نیست

داشتن درخواست های غیرمعقول از از فرزند، حتی در صورتی که ازدواج کرده باشد

مانع شدن برای جدایی و دوری او، حتی در صورت ازدواج

ابراز ناتوانی به شکل های مختلف برای برانگیختن روحیه همدلی و همراهی فرزند

ایفای نقش فرزند به عنوان دوست، همسر، اعضای خانواده، مشاور و…

این رفتارها گاهی دو طرفه بوده و فرزند نیز مایل به وابستگی و همراهی همیشگی والدین است. این چرخه ادامه پیدا کرده و فرزند نیز برای فرزندان و اعضای خانواده خود، چنین رفتاری دارد.

پیامدهای جدا نشدن بندناف روانی

اگر بندناف روانی به شکل درست و به موقع، جدا نشود؛ پیامدها و عوارض زیادی ایجاد می‌کند. فرزندان در تشکیل خانواده و ازدواج خود، دچار مشکلات زیادی شده و حتی در غیر این صورت، برای دوست یابی و مهارت های ارتباطی، نمی‌توانند به شکل درستی رفتار کنند. والدین نیز از طرف دیگر با یکدیگر به مشکل خورده و نمی‌توانند با یکدیگر روابط مناسبی داشته باشند. از طرفی گاهی وابستگی بیش از حد فرزند را کلافه کرده و او را مستعد بروز رفتارهای ناهنجار می‌کند.

سخن پایانی

به طور کلی مفهوم استقلال و همچنین وابستگی در فرایند رشد فرزندان و حتی زندگی والدین، بسیار مهم است. با اینکه محبت و مراقبت از فرزند بسیار ضروری است؛ اما از طرف دیگر اگر والدین در این مورد افراط کنند و یا آن را به درستی به کار نبرند؛ آسیب های زیادی را به خود و همچنین والدین وارد می‌کنند. در این مورد فرزندان نیز باید همکاری کرده و تصمیم به استقلال و مسئولیت پذیری بگیرند. اگر در کنترل این موضوع ناتوان هستید؛ بهتر است از یک روانشناس کمک گرفته و با او مشورت کنند.